Bigipan en Parabello

Hmm, een paar weken het reisverslag schrijven uitgesteld, dus nu moet ik diep gaan nadenken over wat ik ook alweer allemaal gedaan heb.

Op een avond bij café loco hebben we besloten naar Bigipan te gaan. Een aantal mensen haalden ons over en het was zo'n leuk weekend! We vertrokken om 6:00u 's morgens en werden bij ons thuis opgehaald. We moesten nog een aantal huizen langs om anderen op te halen en om 7:00u reden we met zijn 17'en echt de stad uit. Vervolgens ging om 8:15u de koelbox al open om bier uit te delen (ik heb de eerste biertjes overgeslagen omdat ik een beetje last had van mijn buik) en het werd een feestje in de bus alleen al. Guus Meeuwis en the Backstreet Boys werden continu gedraaid terwijl wij staand op onze stoelen en weer bukkend onder het dak kei hard mee aan het zingen waren. Dan was daar steeds weer dat gat in de weg waardoor we allemaal bijna omvielen, maar dit kwam steeds wel goed. Rond een uur of 12 kwamen we aan op de plek waar we op een bootje gingen stappen om richting het Bigipan meer te gaan. Het is een supergroot meer wat heel onverwachts nog geen meter diep is. Als je gaat staan zak je wel met je halve onderbeen de klei in. We hebben op een huisje wat midden op het water staat bami met kip gegeten en zijn daarna gaan kajakken. Om de beurt begonnen we met een modderbad wat eindigde in een moddergevecht. Drie dagen later kwam de klei nog steeds uit mijn oren.

Toen we daar klaar waren stapten we op de boot. We zouden langs de flamingo's gaan varen en vanaf daar weer terug naar de bus. Van die flamingo's is helemaal niks terecht gekomen, omdat onze boot lek was en iedereen alleen maar aan het gillen was omdat er zoveel water de boot in kwam. De bootsman wist wel dat er een gat in de boot zat, maar er was voor vertrek wat klei in het gat gestopt dus hij had er wel vertrouwen in. Toen het water eenmaal vanuit het gat echt de lucht in spoot kwam hij toch maar even kijken terwijl Manon en Ilona het water er voor hun leven uit aan het scheppen waren en het gat probeerden te dichten met hun slippers. Het zinnetje van de bootsman ''We gaan niet zinken, wees niet bang'' veranderde in ''We gaan terug naar het beginpunt''. Dus wij dachten dat we een nieuwe boot kregen, maar eenmaal terug bij het huisje op het water aangekomen werd er een T-shirt gepakt, in het gat gepropt, met een schroevendraaier nog wat aangeduwd en daar overheen werd klei geplakt. Toen konden we weer verder.

Zo kwamen we wat later aan bij de bus en zijn naar Nickerie gereden. De moeder van degene die de trip organiseerde had roti voor ons gemaakt en het was heerlijk. Na een douche gingen we 's avonds allemaal bij elkaar zitten en zijn we later op de avond uitgeweest. De volgende dag hebben we lekker in de zon gelegen bij het huisje waar we geslapen hebben en hebben we wat spelletjes gedaan. Toen het tijd was om te gaan hebben we onze spullen gepakt en zijn we ingestapt. We waren gezellig op weg naar huis, toen op een gegeven moment de bus steeds langzamer begon te rijden en uiteindelijk stil viel. De bus was kapot. Stonden we daar, op zo'n 80km p/u weg met alleen maar jungle naast je, in het donker. Overal om je heen hoor je geluiden van allerlei dieren en af en toe komt er een auto voorbij waarvan de meesten doorrijden. We dachten eerst dat de accu leeg was, dus hebben we geprobeerd de bus aan te duwen maar dit werkte niet. Omdat de Surinamers bezig waren de bus te maken en wij er toch allemaal geen verstand van hadden, hebben we onszelf maar een beetje moed ingezongen naast de bus. Na een paar uur gewacht te hebben kwam er een andere bus aan die ons naar Paramaribo zou brengen. Hup alle spullen in een treintje naar de andere bus overgeladen, zaten we net, deed onze eigen bus het weer. Dus weer hup alle spullen in een treintje naar de eerste bus terug overladen. Alles zat erin behalve mijn sandaaltjes, dus die ben ik helaas kwijt. Na een tijdje gingen we weer rijden en kwamen we ein-de-lijk thuis aan. We zijn weer een ervaring rijker!


Het weekend daarop was het afscheidsweekend van Elize. Elize heeft een paar maanden bij ons in huis gewoond en stelde voor om een weekendje naar Parabello te gaan. Hier was ik al met mijn ouders heen geweest voor een dagje en het leek me leuk om een weekendje te gaan. Ik ging met Elia, Anuschka, Elize en Manon. We hebben alles zelf geregeld (vervoer, boodschappen, de overnachting) en vertrokken rond 12u met de taxi naar Parabello. Tussendoor hebben we een stop gehad om roti af te halen zodat we die 's avonds konden opeten. Eenmaal aangekomen hebben we onze hangmatjes opgehangen in een hut en zijn we lekker gaan zonnen, zwemmen, wandelen, volleyballen en chillen. In onze buurhut waren ook Nederlanders/Belgen die een nachtje kwamen slapen, dus na het eten zijn we naar hun hut gegaan om daar gezellig een biertje te drinken. Het was heel gezellig met zijn allen en hebben ons de hele avond kunnen vermaken.
De volgende dag was ik al vroeg wakker omdat we natuurlijk buiten sliepen in onze hangmat en het hier al vroeg licht wordt (6.20u, ik werd wel pas rond 8.30u wakker hoor). Omdat de rest nog sliep heb ik het ontbijt klaargezet en op een gegeven moment de rest wakker gemaakt. Na een ontbijtje zijn we lekker gaan zwemmen en hebben we nog wat gekletst met een paar Surinaamse vrouwen. Op een gegeven moment zagen we een slinger hangen (zo'n touw die boven het water hangt, waaraan je kunt hangen nadat je vanaf de kant bent gesprongen en jezelf in het water kunt laten vallen). Daar hebben we ons ook een tijdje mee vermaakt als een stel kleine kinderen. Er waren twee jongetjes van 2 en 4 ofzo, die de hele tijd met ons meespeelden, superschattig. Anuschka en Elia hebben ook nog geziplined, maar omdat ik dit al gedaan had bij Berg en Dal heb ik mooi toegekeken. Het was weer een hele relaxte dag en rond 5uur zijn we weer opgehaald door de taxi. Onderweg hebben we eten afgehaald en ik had voor het eerst in tijden weer kapsalon op! Maar dan met kip en satésaus in plaats van shoarma en knoflooksaus, ook heel lekker. Het was weer een geslaagd weekendje.