De eerste indrukken
Door: Ikkeeee
Blijf op de hoogte en volg Lindy
12 Februari 2016 | Suriname, Paramaribo
11/2/2016
Zo he he ik zit in Suriname. De eerste indrukken zijn goed!! Nadat we helemaal geïnstalleerd zijn is het tijd voor een verslagje.
Bij vertrek op Schiphol zag ik best op tegen het afscheid nemen van iedereen die me wegbracht, maar het ging makkelijker dan gedacht. Is denk ik ook omdat ik zelf wegga en er heel veel zin in had. Tijdens de vlucht hadden Manon en ik al aanspraak van een paar Surinaamse mensen die vroegen of we stage gingen lopen. Samen met één ander meisje waren we de enige blonde mensen in het vliegtuig haha, dus ik denk dat we wel opvielen. Toen we geland waren mochten we nog niet uit het vliegtuig omdat het regende, dus moesten we wachten op bussen die ons naar de luchthaven bracht. Na een half uur wachten bleek dat die dus echt 20 meter verderop zat, dus we hadden makkelijk kunnen lopen haha, maar hier is geen haast dus het maakte allemaal niks uit. Iedereen was heel vriendelijk en bij aankomst in Paramaribo werden we opgevangen door de taxi chauffeur die ook heel vriendelijk was.
Vandaag is de eerste volledige dag dat we hier in Paramaribo zijn. Het slapen viel qua warmte reuze mee. Ik ben wel een aantal keer wakker geworden omdat mijn biologische klok er helemaal niks meer van snapte, maar gelukkig voel ik me fit! Het was wel een beetje gek om ineens in je eentje op een kamertje in Suriname te gaan slapen. Zo meteen gaan we naar het ziekenhuis om kennis te maken met de stagebegeleiders.
12/2/2016
In het ziekenhuis hebben we samen met een van de hoofdzusters een schema gemaakt. Ik mag eerst 10 weken op chirurgie stage lopen, daarna 8 weken op de kraam en dan nog 2 weken op verloskunde. Ook mogen we 2 dagen op de OK staan om te zien hoe bijvoorbeeld een keizersnee gedaan wordt of hoe een baarmoeder verwijderd wordt. Ik zal maar om een stoel vragen want ik ga vast flauwvallen, maar dat geeft niks. Vind het al super leuk om daar eens bij te mogen zijn (voor zolang ik bij bewustzijn ben)!
Na de kennismaking met het ziekenhuis raakten Manon en ik verdwaald in de stad. Erg jammer dat Manon net zo'n slecht vermogen heeft om de weg te weten als ik. We hadden nog geen fiets dus hebben de halve stad afgewandeld opzoek naar de Prinsessestraat. Door hulp aan verschillende mensen te vragen hebben we het na een uur lopen uiteindelijk toch gevonden. Pfff en dat in die hitte. Nu hebben we gelukkig een app gedownload waarop je offline de kaart van Paramaribo kan bekijken, dus zullen we hopelijk niet nog een keer verdwalen.
´s Avonds zijn we pizza gaan eten bij Zuid. Het was een gezellig restaurantje en terwijl we aan het eten waren kwam er ineens een fanfare de straat op en ging precies voor het restaurant muziek maken. Super drukke, harde, vrolijke muziek en dat maakte het heel gezellig in de straat, alleen een beetje jammer dat we op onze eerste avond eten niet zo goed konden kletsen, maar dat hebben we later wel ingehaald. Toen we terug kwamen in ons studentenhuis hebben we wat gedronken en gezellig bij elkaar gezeten met zijn allen en zijn daarna met zijn vieren op stap gegaan (Zoë, Ilona en Aafke) bij Havana. Tot een uur of half 2 draaien ze daar salsa en wordt er salsa gedanst, maar omdat wij daar toch niks van kunnen zorgden we er voor dat we er pas rond 1 uur waren. Zo konden we even naar het salsadansen kijken, en daarna zelf de dansvloer op omdat ze daarna meer voor ons bekende muziek draaien. Ik heb het lokale drankje Borgoe-cola op, smaakt eigenlijk naar bacardi-cola, maar het kost maar 2 euro! Ook de taxi's zijn trouwens supergoedkoop waardoor het geen probleem is om 's avonds met de taxi overal heen gechauffeurd te worden.
Vandaag stonden Manon en ik om 9 uur op (na een kleine 5 uur slaap, want ik lag rond 4 uur op bed), om naar de vreemdelingendienst te gaan. Eerst zaten we voor noppes een half uur te wachten bij de centrale bank, beetje zonde van de tijd zou je denken, maar hier in Suriname maakt tijd allemaal niet zo veel uit. Daarna gingen we naar de vreemdelingendienst en werden we vrij snel geholpen. Manon had nog steeds veel last van haar jetlag, dus ik moest haar daarna met veel moeite meeslepen naar de supermarkt voor boodschappen. Tis sonde vur t jong. Nu ligt ze lekker te slapen en is ze hopelijk morgen fit, want morgen gaan Ilona, Aafke, Manon en ik naar de Brownsberg! Een tripje van 2 dagen waarbij we naar watervallen gaan kijken en op een hoge berg naar het uitzicht gaan kijken. Ook komen we langs een eiland waar ook nog wat te doen is, ik weet niet precies wat maar dat schrijf ik later nog wel.
Ik zit trouwens helemaal onder de muggenbulten. Welgeteld zijn het er 22 op mijn linkerbeen en 24 op mijn rechterbeen, en nog wat op mijn schouders en bovenarmen. Het is echt verschrikkelijk want bij elke stap die je zet voel je de muggenbulten helemaal meebewegen en beginnen ze weer te jeuken. Maar niet te flauw he dus ik probeer er gewoon vanaf te blijven en lekker veel te sprayen met deet, die samen met de ventilator op mijn kamer momenteel mijn beste vriend is.
Ook leuk om te weten, we hebben 5 hele grote vissen in een aquarium in de voortuin, die familie zijn van de piranha. Ons huis wordt vaak herkend als 'het studentenhuis met die vissen'. Nu was er alleen een zwerver die het raampje van het aquarium heeft ingetikt. En we hebben een zwembad… Dus je raad het al, we kunnen nu niet zwemmen omdat de piranha's ons zwembadje bezet houden :'(. Het zijn wel lieve beesten, ik heb ze al gevoerd, maar toch zal ik blij zijn als het aquarium weer gemaakt is. Van de andere kant is het ook wel weer gezellig, want naast alle muggen en salamanders hebben we er nieuwe huisdieren bij in de achtertuin.
Joeeee tot de volgende! Xxxxxx
Zo he he ik zit in Suriname. De eerste indrukken zijn goed!! Nadat we helemaal geïnstalleerd zijn is het tijd voor een verslagje.
Bij vertrek op Schiphol zag ik best op tegen het afscheid nemen van iedereen die me wegbracht, maar het ging makkelijker dan gedacht. Is denk ik ook omdat ik zelf wegga en er heel veel zin in had. Tijdens de vlucht hadden Manon en ik al aanspraak van een paar Surinaamse mensen die vroegen of we stage gingen lopen. Samen met één ander meisje waren we de enige blonde mensen in het vliegtuig haha, dus ik denk dat we wel opvielen. Toen we geland waren mochten we nog niet uit het vliegtuig omdat het regende, dus moesten we wachten op bussen die ons naar de luchthaven bracht. Na een half uur wachten bleek dat die dus echt 20 meter verderop zat, dus we hadden makkelijk kunnen lopen haha, maar hier is geen haast dus het maakte allemaal niks uit. Iedereen was heel vriendelijk en bij aankomst in Paramaribo werden we opgevangen door de taxi chauffeur die ook heel vriendelijk was.
Vandaag is de eerste volledige dag dat we hier in Paramaribo zijn. Het slapen viel qua warmte reuze mee. Ik ben wel een aantal keer wakker geworden omdat mijn biologische klok er helemaal niks meer van snapte, maar gelukkig voel ik me fit! Het was wel een beetje gek om ineens in je eentje op een kamertje in Suriname te gaan slapen. Zo meteen gaan we naar het ziekenhuis om kennis te maken met de stagebegeleiders.
12/2/2016
In het ziekenhuis hebben we samen met een van de hoofdzusters een schema gemaakt. Ik mag eerst 10 weken op chirurgie stage lopen, daarna 8 weken op de kraam en dan nog 2 weken op verloskunde. Ook mogen we 2 dagen op de OK staan om te zien hoe bijvoorbeeld een keizersnee gedaan wordt of hoe een baarmoeder verwijderd wordt. Ik zal maar om een stoel vragen want ik ga vast flauwvallen, maar dat geeft niks. Vind het al super leuk om daar eens bij te mogen zijn (voor zolang ik bij bewustzijn ben)!
Na de kennismaking met het ziekenhuis raakten Manon en ik verdwaald in de stad. Erg jammer dat Manon net zo'n slecht vermogen heeft om de weg te weten als ik. We hadden nog geen fiets dus hebben de halve stad afgewandeld opzoek naar de Prinsessestraat. Door hulp aan verschillende mensen te vragen hebben we het na een uur lopen uiteindelijk toch gevonden. Pfff en dat in die hitte. Nu hebben we gelukkig een app gedownload waarop je offline de kaart van Paramaribo kan bekijken, dus zullen we hopelijk niet nog een keer verdwalen.
´s Avonds zijn we pizza gaan eten bij Zuid. Het was een gezellig restaurantje en terwijl we aan het eten waren kwam er ineens een fanfare de straat op en ging precies voor het restaurant muziek maken. Super drukke, harde, vrolijke muziek en dat maakte het heel gezellig in de straat, alleen een beetje jammer dat we op onze eerste avond eten niet zo goed konden kletsen, maar dat hebben we later wel ingehaald. Toen we terug kwamen in ons studentenhuis hebben we wat gedronken en gezellig bij elkaar gezeten met zijn allen en zijn daarna met zijn vieren op stap gegaan (Zoë, Ilona en Aafke) bij Havana. Tot een uur of half 2 draaien ze daar salsa en wordt er salsa gedanst, maar omdat wij daar toch niks van kunnen zorgden we er voor dat we er pas rond 1 uur waren. Zo konden we even naar het salsadansen kijken, en daarna zelf de dansvloer op omdat ze daarna meer voor ons bekende muziek draaien. Ik heb het lokale drankje Borgoe-cola op, smaakt eigenlijk naar bacardi-cola, maar het kost maar 2 euro! Ook de taxi's zijn trouwens supergoedkoop waardoor het geen probleem is om 's avonds met de taxi overal heen gechauffeurd te worden.
Vandaag stonden Manon en ik om 9 uur op (na een kleine 5 uur slaap, want ik lag rond 4 uur op bed), om naar de vreemdelingendienst te gaan. Eerst zaten we voor noppes een half uur te wachten bij de centrale bank, beetje zonde van de tijd zou je denken, maar hier in Suriname maakt tijd allemaal niet zo veel uit. Daarna gingen we naar de vreemdelingendienst en werden we vrij snel geholpen. Manon had nog steeds veel last van haar jetlag, dus ik moest haar daarna met veel moeite meeslepen naar de supermarkt voor boodschappen. Tis sonde vur t jong. Nu ligt ze lekker te slapen en is ze hopelijk morgen fit, want morgen gaan Ilona, Aafke, Manon en ik naar de Brownsberg! Een tripje van 2 dagen waarbij we naar watervallen gaan kijken en op een hoge berg naar het uitzicht gaan kijken. Ook komen we langs een eiland waar ook nog wat te doen is, ik weet niet precies wat maar dat schrijf ik later nog wel.
Ik zit trouwens helemaal onder de muggenbulten. Welgeteld zijn het er 22 op mijn linkerbeen en 24 op mijn rechterbeen, en nog wat op mijn schouders en bovenarmen. Het is echt verschrikkelijk want bij elke stap die je zet voel je de muggenbulten helemaal meebewegen en beginnen ze weer te jeuken. Maar niet te flauw he dus ik probeer er gewoon vanaf te blijven en lekker veel te sprayen met deet, die samen met de ventilator op mijn kamer momenteel mijn beste vriend is.
Ook leuk om te weten, we hebben 5 hele grote vissen in een aquarium in de voortuin, die familie zijn van de piranha. Ons huis wordt vaak herkend als 'het studentenhuis met die vissen'. Nu was er alleen een zwerver die het raampje van het aquarium heeft ingetikt. En we hebben een zwembad… Dus je raad het al, we kunnen nu niet zwemmen omdat de piranha's ons zwembadje bezet houden :'(. Het zijn wel lieve beesten, ik heb ze al gevoerd, maar toch zal ik blij zijn als het aquarium weer gemaakt is. Van de andere kant is het ook wel weer gezellig, want naast alle muggen en salamanders hebben we er nieuwe huisdieren bij in de achtertuin.
Joeeee tot de volgende! Xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
